Ο όρος «σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι λίγο πολύ γνωστός σε όλους και χρησιμοποιείται κυρίως για να περιγράψει τη ψυχολογική κατάσταση του θύματος σε περιπτώσεις ομηρίας. Αποδόθηκε αυτός ο όρος ως χαρακτηρισμός στο σύνδρομο μετά την ληστεία που έγινε τον Αύγουστο του 1973 σε μια τράπεζα της Στοκχόλμης. Οι δύο ληστές κράτησαν για τις επόμενες 131 ώρες τέσσερις ομήρους, τρεις γυναίκες κι έναν άνδρα. Μετά από την απελευθέρωσή τους οι όμηροι παρουσίασαν μία παράξενη συμπεριφορά. Οι όμηροι «δέθηκαν» συναισθηματικά με τους δύο ληστές. Ενώ η ψυχολογική κατάσταση σε περιπτώσεις ομηρίας έγινε γνωστή ως «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» εξαιτίας της δημοσιότητας, το συναισθηματικό «δέσιμο» του ομήρου με τον απαγωγέα που τον κρατά, στις κοινωνικές επιστήμες είχε μελετηθεί πολύ νωρίτερα. Είχε αναγνωριστεί πολλά χρόνια πριν και είχε εντοπιστεί σε έρευνες πάνω σε άλλους ομήρους, φυλακισμένους ή σε θύματα βίαιων καταστάσεων. Εξετάζοντας κάθε περίπτωση μπορούμε να καταλάβουμε πως το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» αναπτύσσεται σε ρομαντικές σχέσεις αλλά και σε εγκληματικές καταστάσεις πέρα από τις περιπτώσεις ομηρίας.

Όλοι μας μπορεί μερικές φορές να γοητευόμαστε ή «ερωτευόμαστε» με ανθρώπους ή πράγματα που μπορεί να μην είναι καθόλου αυτό που θα έπρεπε να μας προσελκύσει ή να μας τραβήξει την προσοχή. Σκεφτείτε: Υπάρχει κάτι – ή κάποιος – στη ζωή σας που οι άλλοι σας λένε ότι σας υπονομεύει ή σας βλάπτει, αλλά εσείς νιώθετε θετικά συναισθήματα ή συμπάθεια ή ακόμα και αγάπη προς αυτό/αυτόν/ήν;

Τοποθεσία: «Περί ψυχής», Κέντρο Συνθετικής Ψυχοθεραπείας

Θησέως 23 και Διονύσου, Μαρούσι (πλησίον ΗΣΑΠ)