Με τις διατάξεις της υποπαραγράφου «Δ.13» του συγκεκριμένου νόμου μπαίνει τέλος σε 10 τέτοιους φόρους, ενώ για άλλους δύο απλά αλλάζουν τα ταμεία είσπραξης. Πηγαίνουν υπέρ του Δημοσίου, προφανώς για την κάλυψη των ελλειμμάτων.

Η ουσία είναι πως με τις αλλαγές γίνονται φθηνότερα τα εισιτήρια των κινηματογράφων και άλλων δημόσιων θεαμάτων, τα δίδακτρα στα ιδιωτικά σχολεία, τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, οι συμβολαιογραφικές πράξεις, οι φιάλες υγραερίου, η εστίαση και οι τουριστικές υπηρεσίες σε νησιά κ.λπ.

Ταυτόχρονα, πλουσιότερο κατά μερικές δεκάδες εκατομμύρια γίνεται το Δημόσιο καθώς για παράδειγμα οι πόροι της ειδικής εισφοράς 1,2% από την επιβολή στις τιμές των καυσίμων μεταφέρονται στον Κρατικό Προϋπολογισμό. Πρόκειται για ένα κονδύλι της τάξης των 80 – 100 εκατ. ευρώ.

Όπως επίσης και ο φόρος ζύθου 3% που πήγαινε υπέρ των δήμων, τώρα θα αποτελεί πόρο του Δημοσίου. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 2014 είχε κατανεμηθεί στους δήμους ποσό της τάξης των 4 εκατ. ευρώ, ενώ το 2013 το κονδύλι που μοιράστηκε ήταν περίπου 12 εκατ. ευρώ. Ο φόρος αυτός χρονολογείται από το 1958.

Αξίζει να δούμε τους φόρους υπέρ τρίτων που παύουν να ισχύουν ή αλλάζουν χέρια…

1 Δικαιώματα συμβολαιογράφων και υποθηκοφυλάκων.
Το 1966 θεσπίστηκε ο νόμος 4507, στον οποίο οριζόταν πως συμβολαιογράφοι σε περιοχές κάτω των 5.000 κατοίκων και εφόσον «οι πρόσοδοι εκάστου ημερολογιακού έτους είναι κατώτεροι των 48.000 δραχμών» θα εισέπρατταν για τη συμπλήρωση των προσόδων αυτών ποσό το οποίο δεν θα υπερέβαινε «τας δραχμάς 4.000 μηνιαίως». Σημειώνεται ότι με άλλη διάταξη προσδιοριζόταν ο όρος «πρόσοδοι»: «Ως πρόσοδοι κατά την έννοιαν της παρούσης διατάξεως θεωρούνται τα εισπραττόμενα δικαιώματα εκ της ασκήσεως του λειτουργήματος του συμβολαιογράφου, τα δικαιώματα εκ της ασκήσεως καθηκόντων υποθηκοφύλακος».
Επιπλέον στον ίδιο νόμο προβλεπόταν η δημιουργία ειδικού λογαριασμού υπό τον τίτλο «Λογαριασμός διανομής δικαιωμάτων προερχομένων εκ συντάξεως Κρατικών Συμβολαίων». Σε αυτό το ταμείο αποταμιεύονταν τα δικαιώματα.
Αυτά λοιπόν παύουν να ισχύουν και σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του νόμου «η κατάργηση της χρέωσης θα επιφέρει μείωση του κόστους σύνταξης των κρατικών συμβολαίων με άμεσα ωφελούμενους τους συμβαλλόμενους».
2 Η εισφορά 8% επί των εγγυήσεων φιαλών υγραερίου.
Από το 1964 με νομοθετικό διάταγμα επιβαλλόταν εισφορά 8% ετησίως στις επιχειρήσεις υγραερίου. Για τη χρέωση αυτή είχε δημιουργηθεί λογαριασμός στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας με τον τίτλο «Εισφοραί εξ εγγυήσεως φιαλών υγραερίου. Τα εις τον λογαριασμών τούτον συγκεντρούμενα ποσά διατίθενται υπέρ κοινωφελών σκοπών προτάσει του υπουργού Εμπορίου διά κοινής αποφάσεως αυτού και του υπουργού Οικονομικών», ανέφερε χαρακτηριστικά το νομοθετικό διάταγμα. Καταργείται πια αυτή η εισφορά ως «μη ανταποδοτικό τέλος». Ο καταναλωτής αγόραζε τη φιάλη και έπαιρνε μία εγγύηση. Το αποθεματικό του λογαριασμού ήταν περίπου 500.000 με 590.000 ευρώ ετησίως. Ωφελημένοι θα βγουν οι καταναλωτές που χρησιμοποιούν τις φιάλες υγραερίου από την κατάργηση του φόρου.

3 Το παράβολο φοίτησης στα ιδιωτικά σχολεία υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού Ιδιωτικής Γενικής Εκπαίδευσης.
Πρόκειται για ένα κόστος από 60 έως 80 ευρώ ανά μαθητή ετησίως που επιβαρύνει τα δίδακτρα των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων. Το 1977 με τον νόμο 682 είχε δημιουργηθεί ο Λογαριασμός Ιδιωτικής Γενικής Εκπαίδευσης. Με το παράβολο οι γονείς πλήρωναν σύμφωνα με τον νόμο τις εκπαιδευτικές άδειες των δασκάλων και καθηγητών των ιδιωτικών σχολείων αλλά και τη μετεκπαίδευσή τους. Παύει να ισχύει και αυτό το τέλος, κάτι που θα μειώσει έστω και λίγο το κόστος των διδάκτρων.

4 Η κράτηση 0,30 ευρώ μηνιαίως επί των πολιτικών συντάξεων υπέρ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτικών Συνταξιούχων.
Κάθε μήνα οι πολιτικοί συνταξιούχοι δίνουν, προαιρετικά, 0,30 ευρώ για τον συνδικαλιστικό τους φορέα. Η Γενική Γραμματεία Εμπορίου είχε υπολογίσει το κονδύλι αυτό σε 947.000 ευρώ ετησίως. Η κράτηση ίσχυε αρχικά από το 1970 με κλιμακωτές χρεώσεις ανάλογα με το ύψος της σύνταξης και στη συνέχεια άλλαξε το 1992 με ίδιο ποσό. Η κατάργησή της αυξάνει οριακά τις συντάξεις.

5 Ο ειδικός φόρος κινηματογράφου (8% και 12%) και 4% για τους υπαίθριους.
Οι φόροι αυτοί επιβάρυναν τις τιμές των εισιτηρίων. Είχαν καθιερωθεί για πρώτη φορά το 1987. Σκοπός τους ήταν η ενίσχυση της κινηματογραφικής τέχνης και το 2010 είχε προσδιοριστεί πως το ποσό αυτό θα πήγαινε υπέρ των παραγωγών του ελληνικού κινηματογραφικού έργου. Η Γενική Γραμματεία Εμπορίου είχε υπολογίσει πως το κονδύλι από τον φόρο στα θερινά σινεμά ήταν 4.338.000 ευρώ.

6 Ο δημοτικός φόρος επιτηδευματιών των Δωδεκανήσων (από 0,2% κλιμακωτά έως 1%) ανάλογα με τα ακαθάριστα έσοδα.
Από το 1994 με νόμο κάθε δήμος του νομού Δωδεκανήσων εισέπραττε τους προαναφερόμενους φόρους με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται οι ελεύθεροι επαγγελματίες και κατά συνέπεια και οι καταναλωτές. Οι φόροι αυτοί καταργούνται.

7 Ο ειδικός φόρος δημοσίων θεαμάτων.
Ισχυε από το 1948. Ήταν ένας φόρος που επιβλήθηκε από τη βασίλισσα Φρειδερίκη για την ενίσχυση των βόρειων επαρχιών της χώρας, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Το ποσό αυτό επιβάρυνε κατά 1,46 ευρώ το κάθε εισιτήριο μουσικού θεάτρου (οπερέτα, επιθεώρηση), συναυλιών κ.λπ. Ο λόγος για την είσπραξη του ποσού αυτού δεν υφίσταται πλέον.

8 Η πρόσθετη εισφορά επί των εισιτηρίων μουσικών θεαμάτων υπέρ του Ωδείου Αθηνών.
Πάλι το 1948 με νομοθετικό διάταγμα είχε επιβληθεί πρόσθετη εισφορά. Ανέρχεται σε 1,46 ευρώ και διατίθετο για την επιχορήγηση του Ωδείου Αθηνών.

9 Ο επίναυλος 3% επί του καθαρού ναύλου μεταφοράς επιβατών και οχημάτων στις τακτικές θαλάσσιες μεταφορικές υπηρεσίες.
Η χρέωση αυτή επιβαρύνει τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και πήγαινε υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού των Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών. Ισχυε από το 2001.

10 Το ειδικό τέλος αποκλειστικής χρήσης μέτρων και σταθμών σε κοινόχρηστους χώρους υπέρ των Δήμων.
Το 1958 με βασιλικό διάταγμα δόθηκε το δικαίωμα στους δήμους να χρησιμοποιούν σε κοινόχρηστους χώρους ζυγαριές για τη μέτρηση και ζύγιση εμπορευμάτων. Οι δήμοι χρέωναν τους αγοραστές και πωλητές των εμπορευμάτων με ειδικό τέλος. Το συνολικό ποσό είναι περί τα 400.000 ευρώ.

Εσοδα
Πλουσιότερο κατά μερικές δεκάδες εκατομμύρια γίνεται το Δημόσιο καθώς για παράδειγμα οι πόροι της ειδικής εισφοράς 1,2% από την επιβολή στις τιμές των καυσίμων μεταφέρονται στον Κρατικό Προϋπολογισμό. Πρόκειται για ένα κονδύλι της τάξης των 80 – 100 εκατ. ευρώ.
Καταναλωτές
Τα τέλη αυτά επιβαρύνουν τους καταναλωτές με την αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών και ως επί το πλείστον είχαν καθιερωθεί για τη χρηματοδότηση διάφορων δραστηριοτήτων, φορέων, επαγγελματικών ομάδων, εργαζομένων και δήμωνπου δεν μπορούσε να επιδοτήσει ο κρατικός προϋπολογισμός.

Η λίστα με τις 10 + 2 επιβαρύνσεις

• Τα δικαιώματα από τη σύνταξη συμβολαίων.
• Η εισφορά 8% επί των εγγυήσεων φιαλών υγραερίου.
• Το παράβολο φοίτησης στα ιδιωτικά σχολεία υπέρ του Ειδικού Λογαριασμού Ιδιωτικής Γενικής Εκπαίδευσης
• Η κράτηση 0,30 ευρώ μηνιαίως, επί των πολιτικών συντάξεων υπέρ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτικών Συνταξιούχων (947.000 ευρώ ετησίως)
• Ο ειδικός φόρος κινηματογράφου (8% και 12%).
• Ο δημοτικός φόρος επιτηδευματιών των Δωδεκανήσων (από 0,2% κλιμακωτά έως 1%) ανάλογα με τα ακαθάριστα έσοδα.
• Ο ειδικός φόρος δημοσίων θεαμάτων. Είχε θεσπιστεί για την ενίσχυση των βόρειων επαρχιών της χώρας.
• Η πρόσθετη εισφορά επί των εισιτηρίων μουσικών θεαμάτων υπέρ του Ωδείου Αθηνών.
• Ο επίναυλος 3% επί του καθαρού ναύλου μεταφοράς επιβατών και οχημάτων στις τακτικές θαλάσσιες μεταφορικές υπηρεσίες.
• Ο φόρος 3% επί της αξίας πώλησης ζύθου που πλήρωναν οι ζυθοποιίες θα καταβάλλεται υπέρ του Δημοσίου και όχι υπέρ των Δήμων.
• Οι πόροι της ειδικής εισφοράς 1,2% επί της προ φόρων και εισφορών αξίας των πετρελαιοειδών θα αποτελούν πλέον έσοδο του Δημοσίου.
• Το ειδικό τέλος αποκλειστικής χρήσης μέτρων και σταθμών σε κοινόχρηστους χώρους υπέρ των Δήμων (400.000 ευρώ)

ΠΗΓΗ: imerisia.gr