Έως ακόμη έναν μισθό θα δικαιούνται όσοι, στην Ελλάδα, αμείβονται με μισθό κάτω από το μέσο όρο, αν εφαρμοστεί σχέδιο το οποίο συζητείται προεκλογικά μεταξύ των κοινοβουλευτικών κομμάτων στη Γερμανία για την ενίσχυση των χαμηλόμισθων σε όλη την Ευρώπη.
Σύμφωνα με μελέτη του γερμανικού think tank WSI αλλά και πληροφορίες του Capital.gr στο Βερολίνο, στις γενικές γραμμές του, το σχέδιο αυτό προβλέπει την εισαγωγή ενός «ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού» με τη μορφή μιας προνοιακής παροχής με κοινοτικούς και, πιθανόν, εθνικούς πόρους η οποία θα βοηθά τον κατώτατο μισθό που ισχύει σε κάθε χώρα να προσεγγίζει τον μέσο μισθό.
Στην Ελλάδα, ο ονομαστικός κατώτατος μισθός από το 2012 ανέρχεται στα 586 ευρώ, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ την ίδια χρονιά ο μισθός που έπαιρναν κατά μέσο όρο όλοι οι εργαζόμενοι (σ.σ. μέσος μισθός) έφτανε περίπου 1.131 ευρώ. Συνεπώς ο «ευρωπαϊκός κατώτατος μισθός», αναφέρει στο Capital.gr εργατολόγος με καλή γνώση των ευρωπαϊκών θεμάτων, θα μπορούσε, με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια –όπως εκείνα που ίσχυσαν π.χ. στην Ελλάδα για την παροχή του «κοινωνικού μερίσματος» ή του «ενιαίου οικογενειακού επιδόματος»- να προσθέσει επιπλέον μέχρι 545 ευρώ, δηλαδή ένα σχεδόν ακόμα κατώτατο μισθό στο πορτοφόλι των χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη μελέτη του γερμανικού think tank WSI, το πλήθος των δυνάμει «δικαιούχων» του «ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού», δηλαδή όσων αμείβονται με μισθούς κάτω από μέσο μισθό της χώρας, άγγιζε ήδη από το 2010 το 11% του εργατικού δυναμικού ή αλλιώς αποτελείται από 500.000 απασχολούμενους (συγκεκριμένα τους 472.894).
Το γερμανικό think tank αναφέρει πως όλα τα κόμματα της ομοσπονδιακής βουλής (Χριστιανοδημοκράτες, Σοσιαλδημοκράτες, Αριστεροί και Πράσινοι) έχουν συμπεριλάβει στα προγράμματα τους για τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου προτάσεις που τείνουν περισσότερο ή λιγότερο προς την κατεύθυνση της θέσπισης ενός «ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού».
Συγκεκριμένα:
• Σύμφωνα με το πρόγραμμα της Χριστιαννοδημοκρατικής Ένωσης της A. Merkel, «η CDU υποστηρίζει ότι σε όλες οι ευρωπαϊκές χώρες πρέπει να πληρώνονται μισθοί με τους οποίους οι άνθρωποι να μπορούν να ζουν».
• Την ίδια στιγμή, στο δικό τους πρόγραμμα οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD), που συγκυβερνούν με τους Χριστιανοδημοκράτες της A. Merkel στη Γερμανία, πάνε ένα βήμα παραπέρα, υποστηρίζοντας ανοιχτά «ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για κατώτατους μισθούς, που θα διασφαλίζει τρόπους με τους οποίους οι κατώτατοι μισθοί θα εναρμονίζονται με το μέσο εισόδημα σε όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ».
• Το κόμμα της Αριστεράς (die Linke) στο προεκλογικό πρόγραμμα του για τις 25 Μαΐου υποστηρίζει ότι «βραχυπρόθεσμα χρειαζόμαστε ένα υποχρεωτικά καθορισμένο κατώτατο μισθό που θα φτάνει στο 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος. Αυτός ο μισθός μπορεί να οριστεί είτε θεσμικά, είτε με συλλογικές διαπραγματεύσεις. Πρέπει, όμως, να εγγυάται ένα μισθό σε όλους τους απασχολούμενους σε όλα κράτη – μέλη της ΕΕ με τον οποίο να μπορούν να ζήσουν».
• Οι Πράσινοι στο προεκλογικό τους πρόγραμμα για την 25η Μαΐου αναφέρουν πως δεν υποστηρίζουν «κανένα ενιαίο κατώτατο μισθό σε όλη την ΕΕ, αλλά ένα εγγυημένο κατώτατο μισθό σε όλα τα κράτη τα ΕΕ με βάση κριτήρια τα οποία θα είναι συμφωνημένα στο εσωτερικό της ΕΕ».
Σύμφωνα με το WSI «όλοι οι κατώτατοι μισθοί» στην ΕΕ «βρίσκονται κάτω από το επίσημο χαμηλό όριο αποδοχών» κάθε χώρας (66% του μέσου)», ενώ σε «πολλοί κατώτατοι μισθοί βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας (55% του μέσου μισθού)».
Με βάση τις βάσεις δεδομένων του Eurofound, τα οποία χρησιμοποιεί ο Γερμανός οικονομολόγος, περίπου 28 εκατ. απασχολούμενοι θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την ύπαρξη μίας ευρωπαϊκής πολιτικής για τον κατώτατο μισθό. Το πλήθος αυτό αντιστοιχεί στο 16% των απασχολούμενων στην ΕΕ το 2010, πράγμα που σημαίνει πως σήμερα –μετά από έξι χρόνια κρίσης στην ευρωπαϊκή ήπειρο- το ποσοστό αυτό πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερο.
Στην Ελλάδα, το 11% των απασχολούμενων αμειβόταν το 2010 με μισθό κάτω από το 60% του μέσου, ενώ σε όλη την ΕΕ κατά μέσο όρο η κατηγορία αυτή των εργαζομένων αποτελεί το 16%. Ο κατώτατος μισθός αποτελεί το 53% του μέσου μισθού, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2012.
