Σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών, θα τροποποιηθεί άμεσα το άρθρο για την επιβολή φόρου διαμονής σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, με σκοπό «να προβλέπεται πλέον ρητά, ότι ο φόρος θα βαρύνει σε κάθε περίπτωση τον ταξιδιώτη – διαμένοντα – χρήστη του δωματίου ή διαμερίσματος».
Στην ανακοίνωση του Υπ. Οικονομικών αναφέρεται πως «την 1.1.2018 τίθεται σε ισχύ ο φόρος διαμονής που θεσπίστηκε με τις διατάξεις του άρθρου 53 του ν. 4389/2016.
Για την ομαλή εφαρμογή του μέτρου το άρθρο αυτό πρόκειται να τροποποιηθεί άμεσα, ώστε να προβλέπεται πλέον ρητά, ότι ο φόρος θα βαρύνει σε κάθε περίπτωση τον ταξιδιώτη – διαμένοντα – χρήστη του δωματίου ή διαμερίσματος, ότι επιβάλλεται από τις ξενοδοχειακές και λοιπές επιχειρήσεις προς τους διαμένοντες με την έκδοση «ειδικού στοιχείου-απόδειξης είσπραξης φόρου διαμονής» και ότι το ειδικό αυτό στοιχείο δεν επιβαρύνεται με ΦΠΑ. Η τροποποιηθείσα διάταξη θα ισχύσει αναδρομικά από 01-01-2018«.
Οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις περιμένουν την ανακοίνωση των διαδικασιών, για να δουν πως αυτή η απόφαση θα επηρεάσει την αγορά και πως θα εφαρμοστεί στην πράξη.
Σε ανακοίνωση της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων υπογραμμίζει πως: «μέχρι και σήμερα όλοι οι εμπλεκόμενοι – οι ξενοδόχοι, οι συνεργάτες μας εντός και εκτός Ελλάδας, αλλά ακόμα και οι ίδιοι οι πελάτες μας, Έλληνες και ξένοι – βρισκόμαστε σε βαθύ σκοτάδι και σε σύγχυση, αναμένοντας, πότε επιτέλους θα δεήσουν οι αρμόδιοι να εκδώσουν την απαραίτητη εφαρμοστική απόφαση, στην οποία θα καταγράφονται οι προβλεπόμενες διαδικασίες και οι λοιπές διευκρινιστικές κατευθύνσεις και πληροφορίες».
«Το 2018 ενδεχομένως να μην επηρεαστεί η τουριστική κίνηση από την εφαρμογή του τέλους, δεδομένου ότι οι πτήσεις είναι λίγο πολύ προγραμματισμένες και η γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή λειτουργεί προς όφελος της Ελλάδας», σχολίασε σχετικά ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων Γιάννης Ρέτσος, για να συνεχίσει «Αυτό όμως δε σημαίνει ότι σε βάθος τριετίας τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν σήμερα, αφού με τη συνεχή επιβάρυνση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος ήδη είμαστε πιο ακριβοί σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Επομένως, θα βρεθούμε μετά από μία τριετία με ένα ακριβότερο προϊόν, το οποίο δε θα είναι ποιοτικά όπως θα έπρεπε, γιατί οι ξενοδόχοι δε θα έχουν κάνει τις απαραίτητες επενδύσεις, ενώ και σε γεωπολιτικό επίπεδο το σκηνικό δε θα ευνοεί πάντα την Ελλάδα γιατί θα έχουν επανακάμψει οι τουριστικές αγορές γύρω μας«.
Σχετικά με τις επιπτώσεις της επιβολής από 1ης Ιανουαρίου, του φόρου διαμονής στα νόμιμα τουριστικά καταλύματα της χώρας, η Grant Thorton τον Αύγουστο είχε δημοσιεύσει μια μελέτη η οποία είχε εκπονηθεί από το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας με τίτλο «Διερεύνηση των επιπτώσεων του φόρου διαμονής στον ξενοδοχειακό κλάδο στην Ελλάδα«, μεταξύ άλλων είχε αναφέρει:
» Πολλά ξενοδοχεία είναι πιθανό να βρεθούν με αδυναμία αντιμετώπισης των υποχρεώσεών τους, δεδομένου άλλωστε και του γεγονότος ότι το πρόβλημα αυτό λειτουργεί σωρευτικά στις όποιες ταμειακές αδυναμίες έχουν δημιουργηθεί τα προηγούμενα έτη. Διευκρινίζεται επίσης, παρότι φαίνεται να είναι προς το συμφέρον των ξενοδοχείων να μετακυλήσουν το φόρο, εντούτοις δεν είναι εκ των προτέρων γνωστό αν θα έχουν αυτή τη δυνατότητα, αφού πολλά ξενοδοχεία λειτουργούν μέσα από τη μεσολάβηση τουριστικών πρακτόρων χωρίς να έχουν ισχυρές δυνατότητες διαπραγμάτευσης και άρα αύξησης των τιμών τους».
Όπως σημειώνει η έκθεση «Ακόμα και στην ακραία περίπτωση που όλα τα ξενοδοχεία μετακυλήσουν το φόρο, το ταμειακό τους άνοιγμα θα μεγαλώσει και οι κίνδυνοι ρευστότητας θα πολλαπλασιαστούν. Τα ξενοδοχεία θα υποχρεωθούν να αναζητήσουν περαιτέρω αναχρηματοδοτήσεις του δανεισμού τους, ή δεδομένων και των συνθηκών της τραπεζικής αγοράς, να περιορίσουν τις επενδύσεις τους. Ο περιορισμός όμως των επενδύσεων δημιουργεί κινδύνους υποβάθμισης της ποιότητας των ξενοδοχειακών υπηρεσιών, ενώ σε κάθε περίπτωση στερεί την αναπτυξιακή δυναμική των ξενοδοχείων στην οικονομία.
Εν κατακλείδι η αγορά των ξενοδοχείων, λόγω το φόρου διαμονής, αναμένεται να απολέσει 161 εκατ. με 186 εκατ. ευρώ (διαφορά καθαρών εσόδων υφιστάμενης κατάστασης με περίπτωση Α και περίπτωση Β) που προφανώς οδηγεί σε χαμηλότερες λειτουργικές και ταμειακές ροές, προκαλώντας σημαντικό πρόβλημα ρευστότητας.
