Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) καλεί τα κράτη να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες για μια δραματική αλλαγή στην παρούσα πολιτική τους προσέγγιση και να αναγνωρίσουν τη σημασία της τοποθέτησης της εργασίας ψηλά στην ατζέντα. Η δημοσιονομική εξυγίανση από μόνη της δεν αρκεί, δηλώνει στο ΚΥΠΕ η Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Σωτηρούλα Χαραλάμπους, σημειώνοντας παράλληλα πως θα πρέπει να υπάρχει ισορροπία μεταξύ δημοσιονομικής εξυγίανσης, ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής.
Μέσα από την Εκθεση Κόσμος της Εργασίας για το 2012, με τίτλο «Καλύτερες εργασίες για μια καλύτερη οικονομία», ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (International Labour Organisation) τονίζει την ανάγκη υιοθέτησης μιας προσέγγισης από τα κράτη που θα αναγνωρίζει τη σημασία να μπει η εργασία ψηλά στην πολιτική ατζέντα, καθώς και την ανάγκη για συνοχή μεταξύ μακροοικονομικών, εργασίας και κοινωνικών πολιτικών. Αναγνωρίζεται ωστόσο πως πρόκειται για ένα δύσκολο εγχείρημα, το οποίο προϋποθέτει αλλαγή στην εσωτερική και παγκόσμια διακυβέρνηση.
Κληθείσα από το ΚΥΠΕ να σχολιάσει τα αποτελέσματα της Εκθεσης του Διεθνούς Οργανισμού, η Υπουργός Εργασίας δήλωσε πως και στο επίπεδο της ΕΕ «εμείς έχουμε επανειλημμένα υπογραμμίσει ότι τα θέματα της δημοσιονομικής εξυγίανσης πρέπει να τα βλέπουμε σε ισορροπία με τα θέματα της αναπτυξιακής πολιτικής και της πολιτικής κοινωνικής συνοχής».
Χρειάζονται και οι τρεις πυλώνες, είπε η κ. Χαραλάμπους, προσθέτοντας πως αυτό επιβεβαιώνεται ιδιαίτερα με την έναρξη της κρίσης. «Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι στο έκτακτο Συμβούλιο Αρχηγών κρατών που έγινε τονίστηκε το θέμα της ανάπτυξης, η οποία να δημιουργεί θέσεις εργασίες, διότι σαφέστατα η δημοσιονομική εξυγίανση από μόνη της δεν αρκεί για να μπορέσουν οι χώρες μας να προχωρήσουν σε ανάπτυξη, η οποία με τη σειρά της θα βοηθήσει στην απασχόληση», ανέφερε.
Η κ. Χαραλάμπους σημείωσε πως ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας μέσα από την εμπειρία του εντοπίζει την ανάγκη να υπάρχουν οι συνιστώσες όλων των πολιτικών για να μπορούμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα της κρίσης.
Στην Εκθεση αναφέρεται πως η αγορά εργασίας δεν έχει επανέλθει πλήρως από την παγκόσμια κρίση που ξεκίνησε το 2008 και πως υπάρχει ένα έλλειμμα 50 εκ θέσεων εργασίας σε σχέση με την προ της κρίσης περίοδο. Σημειώνει πως είναι απίθανο η παγκόσμια οικονομία να αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό μέσα στα επόμενα δύο χρόνια ώστε να καλυφτεί αυτό το έλλειμμα αλλά και για να προσφέρει εργασία σε 80 εκ. ανθρώπους που αναμένεται να εισέλθουν την αγορά εργασίας.
Η Εκθεση αναφέρει επίσης ότι οι γυναίκες και οι νέοι επηρεάζονται δυσανάλογα από την ανεργία και την αβεβαιότητα της εργασίας. Σημειώνει πως η ανεργία στους νέους αυξήθηκε κατά 80% στις αναπτυγμένες οικονομίες και κατά 60% στις αναπτυσσόμενες. Η εργασιακή αστάθεια αποτελεί πάνω από όλα μια ανθρώπινη τραγωδία για τους εργαζομένους και τις οικογένειες τους, αλλά συνεπάγεται και απώλεια της παραγωγικής ικανότητας.
Σύμφωνα με την Εκθεση, το έλλειμμα θέσεων εργασίας βρίσκεται σε παράλληλη πορεία με το παρατεταμένο έλλειμμα επενδύσεων, κάτι που αποτελεί ακόμα ένα σημάδι ότι η κρίση έχει εισέλθει σε μια νέα φάση. Τα ποσά των μη επενδυόμενων χρημάτων στα ταμεία των μεγάλων εταιρειών έχουν φθάσει σε πρωτοφανή επίπεδα.
Οσον αφορά τα μέτρα λιτότητας που εφάρμοσαν αρκετές ευρωπαϊκές χώρες του νότου, σύμφωνα με την Εκθεση, σε αυτές τις χώρες η οικονομική και εργασιακή ανάπτυξη συνέχισε να χειροτερεύει. Η λιτότητα, προστίθεται στην Εκθεση, είχε ως αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί η οικονομική ανάπτυξη, να αυξηθεί η αστάθεια και να χειροτερεύσουν οι ισολογισμοί των τραπεζών, κάτι που με τη σειρά του οδήγησε σε μείωση των επενδύσεων και σε αύξηση της ανεργίας. «Ειρωνικώς, έχει αντιστρόφως επηρεάσει τους κυβερνητικούς προϋπολογισμούς, αυξάνοντας την ανάγκη για περαιτέρω λιτότητα», αναφέρεται στην Εκθεση.
Η Εκθεση παρουσιάζει δύο σενάρια για αύξηση των θέσεων εργασίας μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Στο πρώτο σενάριο, με αύξηση των δημόσιων επενδύσεων και των κοινωνικών παροχών και παράλληλη μείωση των έμμεσων φόρων, μπορεί να δημιουργηθούν 2,1 εκ. νέες θέσεις εργασίας στις ανεπτυγμένες χώρες. Στο δεύτερο σενάριο, με αύξηση των δημόσιων επενδύσεων, των κοινωνικών παροχών αλλά και των έμμεσων φόρων, αλλά παράλληλη μείωση των επιτοκίων, μπορεί να δημιουργηθούν 1,8 εκ. νέες θέσεις εργασίας.
