Κειμενο του Δημήτρη Μαρκόπουλου που δημοσιευτηκε στο Πρωτο Θεμα
Μπορεί η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου να πανηγύριζε την περασμένη εβδομάδα για το άνοιγμα -όπως η ίδια ανακάλυπτε αλλά καμία στατιστική δεν αποδέχεται- 320.000 νέων θέσεων εργασίας, η πραγματικότητα όμως διαψεύδει το επικοινωνιακό της success story.
Δράσεις που, υποτίθεται, θα εξασφαλίσουν δουλειά σε ανέργους καταλήγουν, αμιγώς για επικοινωνιακούς λόγους και για να στολίσουν πρωτοσέλιδα του φιλικού προς την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. Τύπου, σε απλές ανακοινώσεις και δελτία Τύπου και δεν μετατρέπονται σε καινούριες θέσεις εργασίας. Αποτελούν ένα καλό τηλεοπτικό άλλοθι και εφόδιο στα χέρια των ευρισκόμενων σε δύσκολη θέση βουλευτών της συμπολίτευσης για να αντιπαρατίθενται με τους συναδέλφους τους της αντιπολίτευσης, όμως τελικά δεν δίνουν δουλειά στους ανέργους.
Τη στιγμή λοιπόν που η κυβέρνηση τάζει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και χαμήλωμα του πήχη της ανεργίας κάτω από το 15%, η πραγματικότητα είναι σαφώς διαφορετική. «Τα περισσότερα από τα προγράμματα που η κυρία Αχτσιόγλου με τους συνεργάτες της επικοινωνούν είναι αυτά που χάνονται στον κυκεώνα της γραφειοκρατίας, που καταλήγουν να εκπαιδεύουν πολύ λιγότερους από όσους αρχικά ανακοινώνουν και που αποστρέφεται λόγω της πολυπλοκότητάς τους ο ιδιωτικός τομέας», αναφέρει το γνωστό στέλεχος στον χώρο της διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού και διαχειριστής τέτοιων προγραμμάτων Νίκος Αναγνωσταράς.
Επίσης, υποστηρίζει ότι οι καθυστερήσεις έκδοσης Κωδικών Αριθμών Υποβολής Αίτησης Συμμετοχής (ΚΑΥΑΣ) αποτελούν πλέον καθεστώς και όταν η έκδοση γίνεται τελικά, αφορά ανέργους ειδικών κατηγοριών και όχι όσους έχουν πραγματική ανάγκη, οι οποίοι στην πλειονότητά τους μένουν εκτός προγραμμάτων. «Ετσι όπως είναι σχεδιασμένα τα προγράμματα κατάρτισης, δεν μπορούν να περιλάβουν μεγάλη γκάμα ανέργων. Η στόχευση και μόχλευση αυτών των προγραμμάτων είναι να δουλεύουν μέσω επιταγών κατάρτισης. Υπάρχουν όμως τόσα πολλά κριτήρια που τίθενται ως προϋποθέσεις ώστε το όλο σύστημα να γίνεται δυσλειτουργικό».
Και όντως, οι προϋποθέσεις που ζητούνται ιδιαίτερα από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις για να πάρουν καταρτιζόμενους είναι εκτός πραγματικότητας. Η ρύθμιση που προβλέπει να μην έχει κάνει μια εταιρεία καμία απόλυση σε διάστημα έξι μηνών για να μπορεί να προσλάβει άτομα είναι εκτός κάθε λογικής της αγοράς. Ιδιαίτερα όμως αποκλείει μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να πάρουν για μαθητεία νέους ανέργους.
Μια δεύτερη μεγάλη παθογένεια που θα μπλοκάρει, όπως αναφέρουν στελέχη της αγοράς εργασίας, και τις επόμενες προσπάθειες για να καταρτιστούν χιλιάδες Ελληνες είναι η ευθυνοφοβία των στελεχών του ΟΑΕΔ και του υπουργείου Εργασίας. «Η κατάσταση είναι τραγική. Για κάθε λύση υπάρχει και ένα νέο… πρόβλημα», τονίζει ο κ. Αναγνωσταράς και συμπληρώνει: «Τα στελέχη του δημόσιου τομέα που είναι επιφορτισμένα με τον έλεγχο δεν τολμούν να υπερβούν τη γραφειοκρατία και αποθαρρύνουν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις απ’ το να πάρουν μέρος σε αυτά τα προγράμματα.
Ακόμα και μια τολμηρή μεταρρύθμιση που παρά τα προβλήματά της βοήθησε στο άνοιγμα της αγοράς εργασίας με απτά αποτελέσματα, το Voucher 2964 που προωθήθηκε επί των ημερών Βρούτση, ακυρώνεται τώρα από τη νέα ηγεσία του υπουργείου Εργασίας με στόχο να ξανασχεδιαστεί υπό νέο πρίσμα. Αυτές όμως οι καθυστερήσεις διαιωνίζουν την κατάσταση. Ανάλογη είναι και η κατάσταση με τα νέα προγράμματα για ηλικίες 25-29 ετών, που επίσης διέπονται από σειρά περιορισμών».
Είναι σαφές ότι στην πρεμούρα της η κυβέρνηση να δείξει κοινωνικό πρόσημο προωθεί πρόχειρα και χωρίς διαβούλευση με την αγορά αυτά τα προγράμματα και κυρίως δίχως να συνομιλεί με τους φορείς της επιχειρηματικότητας που τελικά θα προσλάβουν τους καταρτιζόμενους. Δεν είναι τυχαίο ότι σε καμία περίπτωση και για κανένα πρόγραμμα η κυρία Αχτσιόγλου και οι επιτελείς της δεν επισκέφτηκαν, ούτε συζήτησαν με φορείς όπως ο ΣΕΒ ή άλλους της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.
Τα πρόσφατα προγράμματα αφορούν κυρίως προσλήψεις στους ΟΤΑ ή στις δομές φιλοξενίας προσφύγων και τους χώρους αλληλεγγύης και δεν διασυνδέονται με την πραγματική οικονομία. Με τον χώρο δηλαδή που αύριο θα εξασφαλίσει μακρά και όχι μερική παραμονή στην εργασία.
«Τα προγράμματα θα μπορούσαν να καταρτίζουν κατά 70% περισσότερο κόσμο, όμως λόγω των παραπάνω συνθηκών περιορίζονται σε κοινωνικού και όχι αποτελεσματικού χαρακτήρα δράσεις, μακριά από τις απαιτήσεις της αγοράς», καταλήγει ο κ. Αναγνωσταράς. Ηδη φορείς όπως ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Λιανικών Πωλήσεων Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ) ή η Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου (ΕΣΕΕ) & Επιχειρηματικότητας, και βιομήχανοι της Βορείου Ελλάδος έχουν θέσει αυτά τα προβλήματα, αλλά η κυβέρνηση κωφεύει. Κάπως, έτσι, όμως οι άνεργοι παραμένουν εκτός μακροχρόνιας εργασίας.
