Στη δημοσιότητα δόθηκε η ΠΟΛ.1109/2017, η οποία αφορά στο χαρακτηρισμό του εισοδήματος από μισθωτές υπηρεσίες.

Έτσι, με αφορμή ερωτήματα που έχουν υποβληθεί στην ΑΑΔΕ , αναφορικά με την εφαρμογή των διατάξεων της περίπτωσης στ΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 12 του Ν.4172/2013 διευκρινίζονται τα ακόλουθα:

Σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. στ’ της παραγράφου 2 του άρθρου 12 του Ν.4172/2013, ως εισόδημα από μισθωτή εργασία και συντάξεις περιλαμβάνεται και αυτό που προκύπτει βάσει έγγραφων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών ή συμβάσεων έργου, με φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες τα οποία δεν υπερβαίνουν τα τρία (3) ή, εφόσον υπερβαίνουν τον αριθμό αυτόν, ποσοστό εβδομήντα πέντε τοις εκατό (75%) του ακαθάριστου εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα προέρχεται από ένα (1) από τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες που λαμβάνουν τις εν λόγω υπηρεσίες και εφόσον δεν έχει την εμπορική ιδιότητα, ούτε διατηρεί επαγγελματική εγκατάσταση που είναι διαφορετική από την κατοικία του.

Από την γραμματική διατύπωση των ως άνω διατάξεων δεν προκύπτει ότι οι αντισυμβαλλόμενοι που ορίζει η περ. στ’ της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν.4172/2013 (φυσικά ή νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες τα οποία δεν υπερβαίνουν τα τρία ….) πρέπει να ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα και συνεπώς, οι διατάξεις αυτές έχουν εφαρμογή και στην περίπτωση που οι αντισυμβαλλόμενοι δεν ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα (ιδιώτες).

Με βάση τα ανωτέρω γίνεται δεκτό πως σε περίπτωση που οι αντισυμβαλλόμενοι με τον αμειβόμενο με «μπλοκάκι» υπερβαίνουν τους τρεις και πληρούνται οι λοιπές απαιτήσεις της διάταξης τότε ο ενδιαφερόμενος εμπίπτει άμεσα στην πηγή εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα και όχι στις διατάξεις της παρ. στ’ του άρθρου 12 του Ν.4172/2013 (μισθωτή εργασία) με ότι συνεπάγεται ως φορολογική επιβάρυνση η μετάπτωση αυτή.