Αν κάποιος ακούσει για τηλεργασία, συχνά μακαρίζει αυτούς που εργάζονται από το σπίτι! Λόγω των νέων συνθηκών που διαμορφώνει η οικονομική κρίση στα κόστη των μετακινήσεων αλλά και πολλούς άλλους παράγοντες, αρκετοί εργαζόμενοι επιλέγουν πλέον την τηλεργασία, όπως οι νέες γυναίκες, μητέρες μικρών παιδιών.
Είναι όμως τόσο ευνοϊκή η τηλεργασία; Μάλλον όχι, όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα
Καταρχάς να σημειωθεί ότι η τηλεργασία δεν είναι νομικά κατοχυρωμένη σε αρκετά τουλάχιστον ευρωπαϊκά κράτη.
Όποιος ακούσει για τηλεργασία, το μυαλό αμέσως πάει στο ότι ξυπνάς ότι ώρα θέλεις, δουλεύεις όπως θέλεις, χωρίς προϊστάμενο πάνω από το κεφάλι σου και κυρίως στο χώρο σου, με τις κατάλληλες για σένα εργασιακές συνθήκες, βολικό γραφείο, κατάλληλο φωτισμό, μουσική κατ’ επιλογήν και ότι άλλο μπορούμε να φανταστούμε.
Όμως…Η έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα στη Γαλλία στα μέσα Φεβρουαρίου από τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ΔΟΕ) και το Eurofound (ευρωπαϊκό ίδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας) υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, υπογραμμίζει τις ανησυχίες για τους κινδύνους που συνεπάγονται, κυρίως για την υγεία, από την εξ’ αποστάσεως εργασία.
Σύμφωνα με την έκθεση οι άνθρωποι που δουλεύουν εξ αποστάσεως έχουν περισσότερο στρες, η εργάσιμη ημέρα επιμηκύνεται, κατέχονται από ένα αίσθημα απομόνωσης, συγχέουν την προσωπική με την επαγγελματική τους ζωή. Σταδιακά ο τρόπος αυτός εργασίας μετατρέπεται σε πραγματικό εφιάλτη.
Η έκθεση καταδεικνύει ότι ένα ποσοστό της τάξης του 42% των εργαζομένων εξ αποστάσεως δήλωσαν ότι ξυπνούν πολλές φορές στη διάρκεια της νύχτας, σε αντίθεση με ένα 29% των εργαζομένων που πάνε κανονικά στη δουλειά τους. Η έκθεση επισημαίνει το γεγονός ότι η δυνατότητα που μας δίνει η τεχνολογία να δουλεύουμε εξ αποστάσεως δημιουργεί μία εντατικοποίηση του χρόνου εργασίας και μία αλληλοεπικάλυψη της εργασιακής και προσωπικής ζωής του εργαζομένου.
Πολλοί εργαζόμενοι εξ’αποστάσεως λένε εκ των υστέρων ότι είχαν ξεχάσει πόσο συναρπαστικό είναι να βγαίνεις έξω, να μιλάς με τους ανθρώπους, να περνάς την ώρα σου σε ένα μέρος αποκλειστικά αφιερωμένο για τη δουλειά και όχι στο σπίτι. Για τον λόγο αυτό, η έκθεση τονίζει το ενδιαφέρον που υπάρχει για τον τρόπο οργάνωσης του χρόνου μερικής απασχόλησης, προκειμένου να περιορισθεί ο κίνδυνος της υπερβολικής απομόνωσης αυτών των εργαζομένων.
Φυσικά υπάρχει και η άλλη περίπτωση. Ο εργαζόμενος εξ’ αποστάσεως να ελέγχεται συνέχεια από τον προϊστάμενό του μέσω αλλεπάλληλων ηλεκτρονικών μηνυμάτων. Στην έκθεση αναφέρεται η περίπτωση μίας νεαρής γυναίκας η οποία έφθασε στα όρια της, γιατί σε περίπτωση που δεν προλάβαινε να απαντήσει σε ένα από τα δεκάδες ηλεκτρονικά μηνύματα του προϊσταμένου της, είχε να αντιμετωπίσει την οργή του, την απειλή ότι θα καθυστερήσει να πληρωθεί ή και να απολυθεί. Το αποτέλεσμα ήταν να μένει «καλωδιωμένη» απέναντι από την οθόνη του υπολογιστή της, να φοβάται να πάει στο διπλανό δωμάτιο, να βγει από το σπίτι, τρέμοντας στην ιδέα ότι δεν θα είναι εκεί να απαντήσει στα μηνύματα.
Στην Ελλάδα η τηλεργασία αναγνωρίστηκε ως ειδική μορφή απασχόλησης με το Νόμο 2639/1998. Για την προώθηση της νέας αυτής μορφής εργασίας η πολιτεία έδωσε κίνητρα, όπως έκπτωση δαπανών των επιχειρήσεων που απασχολούν τηλεργαζόμενους.
