Υπερ της διατήρησης του επιδόματος γάμου στην νέα Συλλογική Σύμβαση Εργασίας τάσσεται με ανακοίνωσή της η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), χαρακτηρίζοντάς το «κονωνική εγγύηση».
Συγκεκριμένα η ανακοίνωση της ΕΣΕΕ αναφέρει ότι το επίδομα γάμου εισήχθη για πρώτη φορά στον μισθό των Ελλήνων το 1976 όταν και κατοχυρώνονται στην Ελλάδα μια σειρά από κοινωνικά δικαιώματα. Παρά το γεγονός ότι απευθύνεται σε μεμονωμένους εργαζόμενους στην πραγματικότητα εξυπηρετεί την προάσπιση και την προαγωγή ενός μείζονος κοινωνικού θεσμού: της οικογένειας.
Το επίδομα οικογενειακής κατάστασης δεν αποτελεί ένα κλασσικό ατομικό και οικονομικό δικαίωμα αλλά μία «εγγύηση»» του θεσμού της οικογένειας και από την άποψη αυτή η όποια κατάργησή του από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας θα έπληττε άλλη μία φορά τον ιερό πυρήνα των Συνταγματικά κατοχυρωμένων θεσμών.
Ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης που υπονομεύονται η κοινωνική συνοχή και η διατήρηση του θεσμού της οικογένειας η προάσπιση του επιδόματος γάμου δεν έχει μόνο υλικό αλλά και συμβολικό χαρακτήρα. Θα πρέπει να τονισθεί ότι τόσο στην κλαδική σύμβαση των εμποροϋπαλλήλων όσο και στη νέα σύμβαση των τραπεζοϋπαλλήλων το επίδομα γάμου διεσώθη και εξακολουθεί να ισχύει.
Οι μικρομεσαίοι έμποροι στο βαθμό που έχουμε εμπεδώσει τον κοινωνικό μας ρόλο είμαστε θετικοί στη διατήρηση ενός τέτοιου δικαιώματος των εργαζομένων, ακόμα και εάν χρειαστεί να περιορισθεί για να σωθεί. Άλλωστε, είμαστε αυτοί που διαπιστώσαμε πρώτοι πόσο γονάτισαν την αγορά οι ανεξέλεγκτες μειώσεις μισθών και συντάξεων, αλλά και πρόσφατα πόσο έλλειψε από την αγορά το «δώρο του Πάσχα» των συνταξιούχων.
Η πλειοψηφία των Ελλήνων εργοδοτών είμαστε υπέρ της πατρίδας μας και όχι όπως λίγοι υπέρ της «παρτίδας» τους. Γι’ αυτό όσοι θεσμοθετημένοι κοινωνικοί εταίροι εννοούμε όσα λέμε, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να διασώσουμε στη νέα ΕΓΣΣΕ το «κοινωνικό» επίδομα γάμου.
