Σωματείο Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών (ΣΕΛΜΑ).
Συγκεκριμένα, εξήγγειλε στάση εργασίας από την έναρξη μέχρι τις 09:00 και από τις 21:00 μέχρι τη λήξη της βάρδιας την ίδια ημέρα.
Όπως αναφέρει, «αυτοί που έκλεισαν καταστήματα, που απαγόρευσαν την κυκλοφορία, που δημιούργησαν χιλιάδες άνεργους, που έκλεισαν σχολεία και πανεπιστήμια, που διέλυσαν τη δημόσια υγεία, που κατέστρεψαν τη δημόσια ζωή, δεν δικαιούνται να επικρίνουν τις απεργίες. Δεν δικαιούνται να επικαλούνται τη διατάραξη της κανονικότητας των πολιτών από τους απεργούς όταν μετά τα συνεχή lock down κατέστρεψαν την οικονομία, την εργασία και κάθε έννοια κοινωνικής ζωής και ατομικών δικαιωμάτων με μοναδικό αποτέλεσμα τον υπερδιπλασιασμό κρουσμάτων και νεκρών. Δεν δικαιούνται να μιλάνε για τον εκσυχρονισμό και την νεωτερικότητα των νέων τεχνολογιών στην παραγωγή αυτοί που τσιμέντωσαν την Ακρόπολη».
Αναφερόμενη στην κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι στο Μετρό σημειώνουν πως «μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας επιχειρούν με τον νέο εργασιακό νόμο να ελέγξουν και να διαχειριστούν όχι μόνο τον εργασιακό μας χρόνο αλλά κυρίως τον ελεύθερο χρόνο μας. Η αύξηση των ωρών εργασίας με απλήρωτες υπερωρίες και ταυτόχρονα η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, μειώνουν τον χρόνο ξεκούρασης, ελεύθερης δημιουργίας, οικογενειακής και κοινωνικής ζωής. Μετατρέπουν την ανθρώπινη δημιουργική ενεργητικότητα σε μέσο άντλησης υπεραξίας και κερδών. Χτυπάνε ότι κερδίσαμε σε εκείνο τον μακρινό Μάη του 1886 και με τους αγώνες μας από τότε μέχρι σήμερα. Ο νέος νόμος της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων είναι άρρηκτα δεμένος με την κατάργηση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και κυρίως το δικαίωμα στην απεργία».
Παράλληλα, συμπληρώνουν πως «η υπεράσπιση των κατακτήσεων της πρωτομαγιάς συμπίπτει φέτος με την έναρξη των κινητοποιήσεων ενάντια στην κατάθεση του νέου εργασιακού νόμου. Το διακύβευμα για τον εργαζόμενο λαό ξεπερνά κατά πολύ εκείνο ενός απλού εορτασμού. Θα πρέπει τα δευτεροβάθμια σωματεία, τα εργατικά κέντρα και οι ομοσπονδίες να προτείνουν και να σχεδιάσουν μαζί με τα εργοστασιακά συνδικάτα ένα πρόγραμμα αγώνα διαρκείας μέχρι την οριστική απόσυρση του νομοσχεδίου. Μέχρι την οριστική απόσυρση κάθε διάθεσης να φορτωθεί στην πλάτη των εργαζόμενων το κόστος της αποτυχίας της οικονομικής και κοινωνικής διαχείρισης της κρίσης».
