Ως πλημμέλημα με ποινή φυλάκισης έως τρία χρόνια θα τιμωρείται από τούδε και στο εξής η άρνηση των γονέων να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο.

Τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Παιδείας με νομοθετική ρύθμιση που θα εισαχθεί πιθανότατα εντός της βδομάδας, επαναφέρουν την ποινική κύρωση για τους γονείς που αρνούνται να στείλουν τα παιδιά τους (εν προκειμένω με πρόσχημα την πανδημία) στο σχολείο, η οποία καταργήθηκε στον νέο Ποινικό Κώδικα του 2019 ως πταίσμα.

Το κύμα των αρνητών που επιλέγουν να μην αφήνουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν την μαθησιακή τους πορεία, παρότι η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική έως και το Γυμνάσιο, έφερε στη δημοσιότητα έναν νομικό γρίφο.

Από τη μια να υπάρχει μια υποχρέωση των γονέων αλλά από την άλλη να μην υπάρχει καμία κύρωση σε περίπτωση παραβίαση αυτής της υποχρέωσης εκ μέρους των γονέων.

Συγκεκριμένα:

– Στο νόμο 1566/1985 (ΦΕΚ 167/Α/30-9-19850 για τη δομή και λειτουργία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις, στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄, στην παράγραφο 3 αναφέρεται:

– Η φοίτηση είναι υποχρεωτική στο δημοτικό σχολείο και στο γυμνάσιο, εφόσον ο μαθητής δεν έχει υπερβεί το 16ο έτος της ηλικίας του. Όποιος έχει την επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου και παραλείπει την εγγραφή ή την εποπτεία του ως προς τη φοίτηση τιμωρείται σύμφωνα με το άρθρο 458 του Ποινικού Κώδικα.

– στο άρθρο 458 του Ποινικού Κώδικα , όπως ίσχυε από το 2001 μέχρι τον Ιούλιο του 2019 αναφερόταν πως «…όποιος με πρόθεση παραβαίνει επιτακτική ή απαγορευτική διάταξη διοικητικών νόμων τιμωρείται με πρόστιμο τουλάχιστον πενήντα εννέα (59) ευρώ, αν η ειδική διάταξη αναφέρεται στο άρθρο αυτό ως προς την ποινική κύρωση της παράβασης”.

Υπήρχε δηλαδή, υπό τη μορφή πταίσματος, ποινική κύρωση προστίμου για τους γονείς που δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Το 2019 όμως τα πταίσματα καταργήθηκαν συνεπώς , τέτοια διάταξη δεν υφίσταται. Έτσι υπήρχε η αναντιστοιχία σε μια νομική απαγόρευση να μην υπάρχει ποινικό αντίκρυσμα.

Το φαινόμενο όμως της άρνησης γονέων να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, παρότι δεν έχει μεγάλες διαστάσεις (είναι μεμονωμένα περιστατικά) οδήγησε τα υπουργεία στην απόφαση της θέσπισης της διάταξης. Η μορφή του αδικήματος λοιπόν θα είναι ελαφρύ πλημμέλημα και είναι η αυστηρότερη αντιμετώπιση του θέματος που υπήρξε ποτέ.