Από την 1η Φεβρουαρίου καταργούνται τα πλαστικά μιας χρήσης στο Δημόσιο. Συγκεκριμένα, όπως προβλέπει ο νόμος 4736/2020 –ο νόμος για τη κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης που ψηφίστηκε στη Βουλή τον Οκτώβριο– όλοι οι φορείς του δημοσίου (φορείς Γενικής Κυβέρνησης) έχουν την υποχρέωση να σταματήσουν να προμηθεύονται δέκα συγκεκριμένες κατηγορίες πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης.
Αυτό αποτελεί το πρώτο βήμα για την κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης στην Ελλάδα, που προβλέπεται να εφαρμοστεί από την 3η Ιουλίου 2021. Αναλυτικότερα, από την 1η Φεβρουαρίου 2021 το δημόσιο δεν μπορεί να προμηθεύεται:
Πλαστικά μαχαιροπίρουνα (πιρούνια, κουτάλια, μαχαίρια, ξυλάκια φαγητού), πλαστικά πιάτα, πλαστικά καλαμάκια, πλαστικούς αναδευτήρες ποτών, πλαστικές μπατονέτες, πλαστικά στηρίγματα μπαλονιών (όχι τα μπαλόνια), περιέκτες τροφίμων κατασκευασμένοι από διογκωμένο πολυστυρένιο (όπως φελιζόλ), περιέκτες ποτών από διογκωμένο πολυστυρένιο (όπως φελιζόλ), καθώς και τα καπάκια και τα καλύμματά τους, κυπελάκια για ποτά από διογκωμένο πολυστυρένιο (όπως φελιζόλ), καθώς και τα καπάκια και καλύμματά τους.
Επιπλέον, όλα τα προϊόντα που κατασκευάζονται από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη (όπως σακούλες και περιέκτες τροφίμων από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη).
Η απαγόρευση των παραπάνω προϊόντων δεν αφορά δημόσιες συμβάσεις για τις οποίες η διαδικασία ανάθεσης έχει ξεκινήσει πριν την 1η Φεβρουαρίου 2021.
Ο υπουργός Περιβάλλοντος Κωστης Χατζηδάκης ειχε κανει τις εξής δηλώσεις στο e-dimosio.gr πριν από λίγες εβδομάδες:
«Δεν θεωρώ ότι έχουμε να ζηλέψουμε κάτι από τους άλλους λαούς σε επίπεδο συνείδησης. Αυτό που μας λείπει σε διάφορους τομείς είναι το σχέδιο. Αυτό το κενό πάμε να καλύψουμε και με το νόμο για την απόσυρση των πλαστικών μιας χρήσης με τον οποίο ενσωματώσαμε την αντίστοιχη κοινοτική νομοθεσία (και ήμασταν η πρώτη χώρα στη ΕΕ που το έκανε αυτό!) και την ενισχύσαμε μάλιστα με επιπλέον εθνικά μέτρα. Απαγορεύονται λοιπόν μία σειρά πλαστικών μιας χρήσης από τον Ιούλιο του 2021 (και από τις αρχές του 2021 στο Δημόσιο). Όλη η προσπάθεια για την απόσυρση των πλαστικών μιας χρήσης δεν στηρίζεται όμως μόνο στις απαγορεύσεις και στην όποια οικολογική ευαισθησία.
Συμπληρώνεται από μία λογική κινήτρων και αντικινήτρων. Επιβάλλεται παραδείγματος χάριν ένα τέλος στα πλαστικά μπουκάλια- τα οποία δεν αποσύρονται πουθενά στην Ευρώπη- και όποιος επιστρέφει στο σημείο αγοράς το πλαστικό του μπουκάλι, συμμετέχοντας στην πράξη στην ανακύκλωση, θα παίρνει πίσω το τέλος που πλήρωσε. Ίδια είναι η λογική για όσους φέρνουν από το σπίτι επαναχρησιμοποιούμενα σκεύη. Θα παίρνουν μια έκπτωση από τα takeaway καταστήματα. Θέτουμε λοιπόν τις βάσεις έτσι ώστε οι Έλληνες να αποδείξουμε στην πράξη ότι έχουμε οικολογική συνείδηση. Ότι για εμάς η προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής είναι ζήτημα πολιτισμού και εθνικού φιλότιμου».
