Το θέμα, όπως αναφέρεται σε σχετικό πόρισμα του Συνηγόρου, ανέκυψε όταν ασφαλισμένη διαμαρτυρήθηκε για την άρνηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ να προσμετρήσει τον χρόνο επιδοτούμενης, από τον ΟΑΕΔ, ανεργίας, για τη συμπλήρωση των ελάχιστων χρονικών προϋποθέσεων που απαιτούνται για τη θεμελίωση μειωμένης σύνταξης (δηλ. της ειδικής προϋπόθεσης των 100 ημερών ασφάλισης κατ’ έτος την τελευταία πενταετία).

Ο Συνήγορος του Πολίτη μετά από έρευνα που διενήργησε, διαπίστωσε ότι το ΙΚΑ, βασιζόμενο σε εγκύκλιο του

1993, έκρινε ότι οι ημέρες επιδότησης λόγω ανεργίας συνυπολογίζονται στο χρόνο ασφάλισης μόνο για συμπλήρωση των γενικών προϋποθέσεων συνταξιοδότησης σε περίπτωση χορήγησης πλήρους σύνταξης λόγω γήρατος.

Αντιθέτως, το ΙΚΑ δεν συνυπολογίζει τον χρόνο αυτό στην περίπτωση μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος. Δηλαδή δεν τον συμπεριλαμβάνει στα 100 ημερομίσθια που απαιτούνται να έχουν συμπληρωθεί κάθε χρόνο την τελευταία πενταετία πριν την υποβολή της αίτησης για σύνταξη.

Η ανεξάρτητη αρχή επισήμανε στη διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και στη γενική-γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων του υπουργείου Εργασίας ότι σύμφωνα, με τη νομοθεσία και την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεδομένης της μη ύπαρξης αντίθετης διάταξης, ο χρόνος επιδοτούμενης ανεργίας συνυπολογίζεται για τη συμπλήρωση των ελάχιστων

προϋποθέσεων που απαιτούνται για τη θεμελίωση σύνταξης λόγω γήρατος σε κάθε περίπτωση δηλαδή, τόσο για τη θεμελίωση της πλήρους σύνταξης όσο και της μειωμένης.

Κατά συνέπεια ο χρόνος επιδοτούμενης ανεργίας προσμετράται τόσο στο συνολικό χρόνο ασφάλισης όσο και στο χρόνο των 100 ημερών εργασίας ανά έτος κατά την τελευταία πενταετία. Η γενική γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων έκανε δεκτή την πρόταση του Συνηγόρου του Πολίτη κι έδωσε νέες οδηγίες προς όλους τους φορείς κύριας και επικουρικής ασφάλισης με τις οποίες συνυπολογίζεται πλέον ο χρόνος επιδοτούμενης ανεργίας για τη χορήγηση μειωμένης σύνταξης λόγω γήρατος.