Το δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματική διάταξη του Συνταξιοδοτικού κώδικα, με το σκεπτικό ότι η ολοκληρωτική απώλεια της σύνταξης αποτελεί μέτρο υπερβολικά επαχθές, που βάζει σε κίνδυνο τη διαβίωση σε προχωρημένη ηλικία.

Δεν μπορεί να «κόβεται» ολόκληρη η σύνταξη ενός επίορκου δημοσίου υπαλλήλου και μάλιστα οριστικά και αυτόματα, ούτε να χάνονται παροχές ασφάλισης λόγω ασθένειας, αμέσως μόλις καταδικαστεί αμετάκλητα για οικονομικό αδίκημα σε βάρος του Δημοσίου, ΝΠΔΔ, κ.λπ.

Η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ) με ψήφους 20-1 έκρινε αντισυνταγματική και ανίσχυρη σχετική διάταξη του Συνταξιοδοτικού Κώδικα (για πολιτικούς και στρατιωτικούς υπαλλήλους του δημόσιου τομέα), γιατί η πλήρης απώλεια της σύνταξης και παροχών ασφάλισης αποτελεί μέτρο υπερβολικά επαχθές που διαιωνίζει την τιμωρία, βάζοντας σε κίνδυνο τη διαβίωση σε προχωρημένη ηλικία.

Το ΕΣ δέχθηκε ότι θα μπορούσαν να είναι συνταγματικά ανεκτές άλλες «ενδιάμεσες μορφές στέρησης» της σύνταξης, όπως η μερική περικοπή ενός ποσοστού ή και η πλήρης, εφόσον όμως την ελέγχει και την καθορίζει ένα δικαστήριο, σταθμίζοντας κάθε φορά τη δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο συμφέρον και στα θεμελιώδη δικαιώματα του θιγόμενου προσώπου.

Η σχετική συνταξιοδοτική νομοθεσία προβλέπει πλήρη και αυτοδίκαιη απώλεια της σύνταξης, μόλις ο υπάλληλος καταδικαστεί αμετάκλητα σε ποινή κάθειρξης για κλοπή, υπεξαίρεση, απάτη, δωροδοκία, απιστία, πλαστογραφία κ.λπ σε βάρος του Δημοσίου.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ