Για να μπορέσει η νέα γενιά επιχειρηματιών να σταθεί στα πόδια της και να ξεκινήσει την είσοδο της στην αγορά, θα πρέπει πρώτα να ρυθμιστούν αρκετές εκκρεμότητες που υπάρχουν, υποστηρίζει η ΕΣΕΕ. Καταρχάς χρειάζεται εκπαίδευση των νέων για τις τις προϋποθέσεις και τις αναγκαιότητες της επιχειρηματικότητας, φορολογικά και ασφαλιστικά κίνητρα για έναρξη επιχειρήσεων και εκσυγχρονισμός του υφιστάμενου πλαισίου.

Η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου ζητά από την κυβέρνηση να επανεξεταστούν ως προτεραιότητες από το Εθνικό Συμβούλιο Απασχόλησης, επτά σημεία άμεσης και ουσιαστικής ενίσχυσης της νεανικής επιχειρηματικότητας:

1. Κεντρική κατεύθυνση για τους νέους, είτε από το εκπαιδευτικό σύστημα, είτε από τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να εμπλακούν σε μία εξελιγμένη επιχειρηματική κίνηση, με όσο το δυνατόν μειωμένο ρίσκο. Θα πρέπει, να ενισχυθεί η επιχειρηματική εκπαίδευση είτε με την εισαγωγή ενός μαθήματος Επιχειρηματικότητας, είτε με την κατάρτιση αντίστοιχων προγραμμάτων Επαγγελματικού Προσανατολισμού.
2. Κατάρτιση ειδικού νομικού πλαισίου για τους σύγχρονους χρηματοδοτικούς θεσμούς (factoring, leasing, franchising, e-commerce, e-shop κλπ.), όπου δεν υπάρχει πάντα, οπότε οι συμβάσεις καταλήγουν τις πιο πολλές φορές σε καταχρηστικά κείμενα. Είναι, λοιπόν, αναγκαίος ένας εκσυγχρονισμός του συνόλου του πλαισίου για τους νέους χρηματοδοτικούς θεσμούς, που θα συνοδεύεται από την απαραίτητη ενημέρωση των υποψήφιων νέων επιχειρηματιών.
3. Προνομιακό καθεστώς, φορολογικό και ασφαλιστικό, ελκυστικό για τους νέους επιχειρηματίες. Δεν μπορούμε να έχουμε τις ίδιες φορολογικές και άλλες προσδοκίες από έναν έμπειρο επιχειρηματία και από ένα νέο παιδί που ξεκινά τώρα τη δραστηριότητά του. Επιπλέον, θα πρέπει να προωθηθούν τα ειδικά χρηματοδοτικά εργαλεία για τους νέους επιχειρηματίες.
4. Εξειδικευμένα προγράμματα ενσωμάτωσης των νέων επιχειρηματιών στο περιβάλλον της αγοράς με ζητούμενο την επιχειρηματικότητα ευκαιρίας και όχι την επιχειρηματικότητα ανάγκης, για νέες προσπάθειες «start ups».
5. Εντοπισμός τομέων της αγοράς με ελλείψεις και αυξημένη ζήτηση (Γεωβάση- Οικονομική Γεωγραφία), ώστε να διευκολύνονται οι νέοι επιχειρηματίες με έρευνα αγοράς για το μικρότερο δυνατό ρίσκο στις «restart» επιλογές τους. Αυτό θα έπρεπε να είναι βασική μέριμνα σε οποιοδήποτε αναπτυξιακό σχέδιο προτείνεται και προωθείται.
6. Αλλαγές στη μεταβίβαση επιχειρήσεων και τη κληρονομική διαδοχή τους, για «follow ups», όπου το κόστος παραμένει μεγάλο. Δεδομένου ότι η κρίση μπορεί να στρέψει πολλούς νέους στο να αναλάβουν την επιχείρηση των γονέων που συνταξιοδοτούνται, είναι σαφές ότι η διευκόλυνση και ευελιξία στη μεταβίβαση που δεν προέρχεται από επαχθή αιτία, θα πρέπει να είναι μία αυτονόητη ρύθμιση.
7. Να αντιμετωπιστεί το δαιδαλώδες φορολογικό και ασφαλιστικό περιβάλλον, που κάνει τα λάθη και τις οικονομικές επιβαρύνσεις αναπόφευκτα. Ο νέος επιχειρηματίας δεν έχει την εμπειρία, ούτε την τεχνογνωσία να διαχειριστεί τον όγκο της πολυπλοκότητας και της πολυνομίας που κυριαρχεί στο ελληνικό θεσμικό σύστημα. Γι’ αυτό το λόγο, είτε υποπίπτει σε λάθη – τα οποία επιφέρουν πρόστιμα – είτε καταφεύγει σε νομικές διαδικασίες – οι οποίες τον επιβαρύνουν περαιτέρω.