Πολύ θόρυβος έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες για το πόσο κόστισαν στο κράτος οι μετακλητοί υπάλληλοι του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και οι υπεράριθμοι συμβασιούχοι.
Η απάντηση δίνεται αν ανατρέξουμε στα επίσημα στοιχεία απογραφής των δημοσίων υπαλλήλων, που δημοσιεύονται στο site του Υπουργείου Διοικητικής Ανασυγκρότησης, όπως επίσης και στους προϋπολογισμούς του Υπουργείου Οικονομικών.
Με βάση λοιπόν τα στοιχεία, ο παρακάτω πίνακας εμφανίζει την εξέλιξη του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων ανά κατηγορία από τον Δεκέμβρη 2009 μέχρι τον Ιούνιο 2019.
Το 2009 ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων άγγιξε το 1 εκατομμύριο, χωρίς μάλιστα να υπολογίζονται οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ. Τα έτη 2010-14 έγινε μια προσπάθεια να σουλουπωθεί η κατάσταση. Η απομάκρυνση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων (κυρίως stagiaires από την εποχή Παυλόπουλου), το κύμα συνταξιοδοτήσεων και η αναλογία 1 πρόσληψη για κάθε 5 αποχωρήσεις μείωσε κατά 30% τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, στις 700 χιλιάδες τα τέλη του 2014.
Αυτή η πτωτική τάση αντιστράφηκε τα τελευταία 4,5 χρόνια με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο αριθμός των υπαλλήλων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα αυξήθηκε κατά 53 χιλιάδες, παρά τις συνεχιζόμενες συνταξιοδοτήσεις.
Παρατηρούμε ότι σε σύγκριση με το 2014, παρότι το τακτικό προσωπικό μειώθηκε κατά 9 χιλιάδες, ο αριθμός του έκτακτου προσωπικού αυξήθηκε κατά 62 χιλιάδες (συμβασιούχοι, μετακλητοί, αιρετοί, μέλη ΔΣ κλπ). Με αυτό τον τρόπο παρακάμφθηκε τόσο το ΑΣΕΠ όσο και η αναλογία προσλήψεων – αποχωρήσεων.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο αριθμός των μετακλητών υπαλλήλων τον Μάιο 2019 ανερχόταν σε 2.716. Τον Ιούνιο όμως μειώθηκε στους 2.054.
Ο παρακάτω πίνακας αποκαλύπτει τον αριθμό αποχωρήσεων – προσλήψεων την περίοδο Ιανουάριος 2015 – Ιούνιος 2019. Για το έκτακτο προσωπικό δεν έχουμε στοιχεία αποχωρήσεων και γι αυτό λογίζουμε ως πρόσληψη την καθαρή αύξηση του αριθμού των έκτακτων υπαλλήλων. Στην πραγματικότητα λοιπόν, ο αριθμός των προσλήψεων είναι ακόμα μεγαλύτερος από 104,4 χιλιάδες.
Φυσικά οι αθρόες προσλήψεις ημετέρων οδηγούν σε περισσότερες κρατικές δομές, οργανισμούς, επιτροπές κ.ά., που αυξάνουν εκτός από τις δαπάνες και τη γραφειοκρατία.
Αίσθηση επίσης προκαλεί το γεγονός ότι παρά τον ορυμαγδό διορισμών, εξακολουθούν να παρουσιάζονται σημαντικές ελλείψεις σε θέσεις υψίστης αναγκαιότητας, όπως σε γιατρούς και νοσηλευτές.
Αν η προηγούμενη κυβέρνηση είχε απλά ακολουθήσει τον κανόνα 1 πρόσληψη προς 5 αποχωρήσεις το 2015-16, 1 προς 4 το 2017 και 1 προς 3 το 2018, το σύνολο των προσλήψεων θα ήταν μόλις 17,5 χιλιάδες.
Οι επιπλέον λοιπόν 87 χιλιάδες επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με σχεδόν 2 δις ευρώ ετησίως, όπως αποκαλύπτουν και τα στοιχεία του Υπ Οικονομικών (minfin.gr).
Αν λοιπόν δεν είχαν γίνει οι προσλήψεις ημετέρων θα μπορούσε να αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό η φοροκαταιγίδα και οι οριζόντιες περικοπές που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Το χειρότερο είναι πως δίνεται πολύ λάθος μήνυμα στους νέους που πλήττονται από την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς στην Ελλάδα και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Δηλώνουν μάλιστα ως βασικό αίτιο της φυγής τους την έλλειψη αξιοκρατίας.
Έπειτα από 10 χρόνια κρίσης, οικονομικής συρρίκνωσης και ξένης επιτροπείας το πελατειακό κράτος ζει και βασιλεύει στη χώρα μας. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού προσωπικού δεν έχει κατορθώσει να αλλάξει συνήθειες. Η κοινωνία όμως απαιτεί από τη σημερινή κυβέρνηση να καταργήσει δια παντός τις ρουσφετολογικές προσλήψεις και να περιορίσει στο ελάχιστο των αριθμό των μετακλητών.
* Ο κ. Δημήτρης Γκιόκας είναι Οικονομολόγος, CFA
ΠΗΓΗ: capital
