Θα μπορούσε κάποιος να το θεωρήσει κι ως αυταπόδεικτο. Όχι με την άμεση ερμηνεία του, αλλά με την έμμεση.

Ότι δηλαδή αν δουλεύεις έχεις λεφτά, έχεις ασφάλιση, άρα έχεις πρόσβαση σε όλα εκείνα τα αγαθά που μπορούν να κρατήσουν υγιή τον οργανισμό σου. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η λογική ακολουθία που οδηγεί στο συμπέρασμα του τίτλου.

Όπως αναφέρει ένα έγγραφο στο Mainichi.jp η εργασία είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που συνηθίζουμε να λέμε. Δεν είναι στρεσογόνα. Ή τουλάχιστον δεν παράγει εκείνο το άγχος που κάνει κακό στον οργανισμό. Αλλά ένα άγχος δημιουργικό. Επίσης, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για να έχουμε πιο υγιή συμπεριφορά και συνήθειες.

Έτσι, το να δουλεύεις κάπου αυξάνει το προσδόκιμο ζωής σου κατά 10 χρόνια. Το αντίθετο, να είσαι δηλαδή άνεργος, προκαλεί ισόποση μείωση. Υπάρχει εν ολίγοις ένα κενό 20 χρόνων μεταξύ ανεργίας και εργασίας.

Σε πάνω από 40 έρευνες που έχουν διεξαχθεί την τελευταία 30ετία, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που εμφάνισαν 40% αυξητική τάση θνησιμότητας και είτε πέθαναν είτε βρέθηκαν πολύ κοντά. Αυτό που χρήζει αναφοράς είναι ότι το πλεονέκτημα της εργασίας το απομυζούν περισσότερο οι λευκοί άντρες, που έχουν 39% περισσότερες πιθανότητες για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.

Αντιθέτως, οι μαύροι και οι γυναίκες δεν βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Αυτό έχει και αντίστροφη ανάγνωση, αφού η ανεργία προσφέρει περισσότερη θνησιμότητα στους λευκούς άντρες.

Ένα ακόμα ποιοτικό χαρακτηριστικό είναι ότι η θνησιμότητα στους άντρες έρχεται μετά από ένα μέτριο διάστημα αποχής από την εργασία, ενώ για τις γυναίκες αυτό το διάστημα θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερο.

Πηγή: Mainichi.jp