Το λογότυπο του Louis Vuitton είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα στον πλανήτη, ακόμα κι αν ποτέ δεν είχες στην κατοχή σου κάτι από τον συγκεκριμένο οίκο. Ενώ, γνωρίζουμε τόσα πολλά για τις επιδείξεις του, τα προϊόντα και τις δραστηριότητες του, ελάχιστα είναι γνωστά για τον ίδιο τον άνθρωπο που το όνομα του έγινε σύμβολο πλούτου, πολυτέλειας και η επιτομή του στιλ για το παγκόσμιο jet set.

Ο Louis Vuitton γεννήθηκε σαν σήμερα το 1821 σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Γαλλίας, κι έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία της μόδας. Βέβαια, τίποτα δεν προοικονομούσε κάτι τέτοιο, αφού καταγόταν από την εργατική τάξη. Ο πατέρας του ήταν αγρότης και η μητέρα του έφτιαχνε καπέλα.

Ο θάνατος της, όταν εκείνος ήταν 10 ετών, θα τον σημαδέψει μια για πάντα. Δεν περνάει λίγος καιρός από την απώλεια της, κι ο πατέρας του ξαναπαντρεύεται. Λέγεται ότι η μητριά του ήταν τόσο κακιά όπως της Σταχτοπούτας του παραμυθιού. Ο μικρός Vuitton, γνήσιο πνεύμα αντιλογίας, πεισματάρης κι ανταγωνιστικός απέναντι της, δεν άντεχε άλλο την κατάσταση, κι αποφάσισε να αφήσει μια για πάντα πίσω του τη ζωή στο χωριό και να φύγει για τη μεγάλη πολύβουη πόλη, το Παρίσι.

Έτσι, σε ηλικία 13 ετών, ένα πρωινό από τις πρώτες ζεστές ημέρες της άνοιξης του 1835, έφυγε ολομόναχος με τα πόδια για να ξεκινήσει τη ζωή του στη γαλλική πρωτεύουσα. Το ταξίδι του διήρκησε πάνω από 2 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων έκανε οποιαδήποτε δουλειά για να επιβιώσει, ενώ διέμενε όπου έβρισκε καταφύγιο. Μετά από μια διαδρομή 470 χιλιομέτρων έφτασε στο Παρίσι το 1837, σε μια πρωτεύουσα που άκμαζε η βιομηχανική επανάσταση γεμάτη αντιφάσεις. Από τη μια το δέος του μεγαλείου και η απόλυτη φτώχεια, κι από την άλλη η ραγδαία ανάπτυξη και οι καταστροφικές επιδημίες.

Ο έφηβος πλέον Vuitton έγινε μαθητευόμενος στο εργαστήριο του επιτυχημένου κατασκευαστή κουτιών, του Monsieur Marechal. Η δουλειά αυτή ονομαζόταν malletier και ήταν διαδεδομένη στην Ευρώπη του 19ου αιώνα, ενώ θεωρούταν μια από τις πιο αξιοσέβαστες και ευγενείς τέχνες. Ένας malletier έφτιαχνε κατά παραγγελία όλα τα απαραίτητα κουτιά κι αποσκευές για την αποθήκευση αγαθών και προσωπικών αντικειμένων, καθώς επίσης ήταν υπεύθυνος προσωπικά για την τακτοποίηση αυτών μέσα στα κουτιά. Χρειάστηκαν μόνο λίγα χρόνια για να αποκτήσει τη η φήμη ενός από τους κορυφαίους επαγγελματίες της τέχνης του στην παρισινή καλή κοινωνία.

Εκτός από τη σκληρή δουλειά, οι περιστάσεις και η τύχη εκτόξευσαν το status του Vuitton. Δεκαέξι χρόνια μετά την άφιξη του στο Παρίσι, τον Δεκέμβριο του 1851, ο Ναπολέοντας Βοναπάρτης με πραξικόπημα αναλαμβάνει την εξουσία, κι ένα χρόνο αργότερα αυτοανακηρύσσεται αυτοκράτορας των Γάλλων με το βασιλικό όνομα Ναπολέων ο Γ’. Μέσα στο γενικότερο κλίμα, στέκεται τυχερός, καθώς η σύζυγός του Ναπολέοντα κι Αυτοκράτειρα της Γαλλίας, Eugenie de Montijo, μια κόμισσα από την Ισπανία, μετά το γάμος τους τον διόρισε ως τον προσωπικό της malletier με αρμοδιότητα «να πακετάρει τα πιο όμορφα ρούχα που υπήρχαν με τον πιο θεσπέσιο τρόπο», κάνοντας διάσημο το όνομα του στην ελίτ και τις βασιλικές αυλές που καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του θα επιδιώκουν να βρίσκεται στην υπηρεσία τους.

Ήδη γνωστός και με βαθύπλουτη πελατεία, το 1854 θα αποδειχθεί μια χρονιά αλλαγών για τον Louis Vuitton. Τότε γνωρίζει κι ερωτεύεται την Clemence-Emilie Parriaux, μια δεκαεπτάχρονη καλλονή της εποχής. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του δισέγγονου του Henry-Louis Vuitton για να την γοητεύσει «μέσα σε ένα μόλις ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, είχε πετάξει τη στολή και τα υποδήματα εργασίας που φορούσε για να την φλερτάρει στολισμένος κομψά». Αυτό ήταν το σημείο καμπής για τον Vuitton, καθώς τότε παίρνει την απόφαση ότι ήρθε η ώρα να στηριχθεί στα δικά του πόδια.

Λίγους μήνες μετά το γάμο του με την Parriaux την άνοιξη του 1854, θα αφήσει τη δουλειά του στο κατάστημα του Monsieur Marechal για να ανοίξει το δικό του στο Παρίσι. Η ταμπέλα έξω από το μαγαζί έγραφε «Πακετάρουμε με ασφάλεια τα πιο εύθραυστα αντικείμενα. Ειδικευόμαστε στη συσκευασία ειδών μόδας».

Το 1858, τέσσερα χρόνια μετά τα εγκαίνια του καταστήματος του, ο Vuitton  θα παρουσιάσει ένα εντελώς νέο είδος αποσκευής. Αντί δέρματος, ήταν από γκρι καμβά που ήταν ελαφρύτερος, πιο ανθεκτικός και αδιαπέραστος από το νερό και τις οσμές. Ωστόσο, το βασικό σημείο που το διαφοροποιούσε από την υπόλοιπη αγορά ήταν ότι σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες αποσκευές, που ήταν σε σχήμα μπαούλων με θόλους, του Vuitton ήταν ορθογώνια, καθιστώντας το στοίβαγμα εφικτό κι ιδιαίτερα βολικό στις μεταφορές με τα καινούργια μέσα, όπως οι σιδηρόδρομοι και τα ατμόπλοια. Εκείνο το μοντέλο που δημιούργησε τότε, θεωρείται ακόμα και σήμερα ο πρόγονός των σύγχρονων αποσκευών.

Η νέα ιδέα του Vuitton αποδεικνύεται άμεση εμπορική επιτυχία, και η πρόοδος στον τομέα των μεταφορών και των ταξιδιών αυξάνει τη ζήτηση κατακόρυφα. Για να ανταποκριθεί στην ολοένα κι αυξανόμενη ζήτηση, το 1859 επεκτάθηκε σε ένα μεγαλύτερο εργαστήριο σε ένα χωριό έξω από το Παρίσι (Asnieres). Πλέον, οι δουλειές άνθιζαν, και ο Vuitton δεχόταν εντολές όχι μόνο από τη γαλλική αυλή, αλλά και από των Πασά Isma’il, τον Khedive της Αιγύπτου.

Ωστόσο, το 1870 το ξέσπασμα του γαλλο-πρωσικού πολέμου με την επακόλουθη πολιορκία του Παρισιού, που έδωσε τη θέση της σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο που κατέστρεψε τη γαλλική αυτοκρατορία, οι δουλειές του Vuitton είχαν περιέλθει σε τέλμα. Όταν η πολιορκία έληξε τελικά τον Γενάρη του 1871, επέστρεψε στο Asnieres για να βρει το χωριό ερειπωμένο, το προσωπικό του αποδυναμωμένο, τον εξοπλισμό του λεηλατημένο και το μαγαζί του κατεστραμμένο.

Δεν έμεινε άπραγος. Είχε κάνει τόσους κόπους για να εγκαταλείψει τώρα; Δείχνοντας το ίδιο πείσμα που τον είχε οδηγήσει στα 13 του να φύγει ολομόναχος και να περπατήσει τόσα χιλιόμετρα για το Παρίσι, αφοσιώνεται αμέσως στην αποκατάσταση της επιχείρησής του.

Μέσα σε λίγους μήνες είχε δημιουργήσει ένα νέο κατάστημα σε νέα διεύθυνση, στην οδό Scribe 1. Μαζί με τη νέα διεύθυνση ακολούθησε και μια νέα έμφαση στην πολυτέλεια. Στην καρδιά του νέου Παρισιού, στην οδό Scribe βρισκόταν και η λέσχη κυριών Jockey Club, χαρίζοντας του μια σαφώς πιο αριστοκρατική αίσθηση σε σχέση με την προηγούμενη τοποθεσία στο Asnieres.

Σημάδι επανάκαμψης ήταν το νέο μοντέλο αποσκευών που δημιούργησε από μπεζ καμβά και κόκκινες ρίγες το 1872. Η απλή, αλλά πολυτελής νέα σχεδίαση του, ταιριάζει στην νέα ελίτ του Παρισιού και σηματοδοτεί την αρχή της σύγχρονης ενσάρκωση της φίρμας Louis Vuitton σε ορόσημο πολυτελείας.

Για τα επόμενα 20 χρόνια, ο Vuitton συνέχισε να λειτουργεί το κατάστημα της οδού Scribe 1, καινοτομώντας με άξονες την υψηλή ποιότητα και την πολυτέλεια, μέχρι τον Φεβρουάριο του 1892 που πέθανε σε ηλικία 70 ετών.

Όμως, η κληρονομιά του Louis Vuitton δεν επρόκειτο να σβήσει με το θάνατο του ιδρυτή της. Με τον γιο του Georges στα ηνία, ο οποίος δημιούργησε το διάσημο μονόγραμμα LV της εταιρείας, και τις μελλοντικές γενιές, ο οίκος Louis Vuitton εξελίχθηκε σε παγκοσμίου φήμης κατασκευαστής δερμάτινων ειδών πολυτελείας κι η επιτομή πλούτου και στιλ που παραμένει μέχρι και σήμερα.

Εκατόν εξήντα ένα χρόνια μετά την ίδρυση της, ο οίκος Louis Vuitton είναι ένας από τους ρυθμιστές της μόδας και της υψηλής ραπτικής με μπουτίκ και καταστήματα πώλησης σε όλα τα σημεία του πλανήτη, ξεπερνώντας τους σκοπέλους και των δύο παγκόσμιων πολέμων, κι επεκτεινόμενος από τσάντες και πορτοφόλια μέχρι σειρές prêt-a-porter, γυαλιά, παπούτσια, φουλάρια και βιβλία. Από το τιμόνι της καλλιτεχνικής διεύθυνσης θα περάσει ο Marc Jacobsενσωματώνοντας μοναδικά το ανήσυχο και καινοτόμο πνεύμα του ιδρυτή του οίκου, για να παραλάβει τη σκυτάλη το 2013 ο Nicolas Ghesquière.

Οι επώνυμοι θαυμαστές του οίκου αναρίθμητοι, ωστόσο ελάχιστοι από αυτούς ήταν τα πρόσωπα μεγάλων διαφημιστικών του-ανάμεσα σε αυτούς οι Keith Richards, Madonna, Jennifer Lopez, Sean Connery, Hayden Christensen, Angelina Jolie, Gisele Bündchen, David Bowie, Mikhail Gorbachev, Selena Gomez και Catherine Deneuve. Οι καμπάνιες του Louis Vuitton στα μέσα ξεχωρίζουν για την αισθητική τους, ενώ παράλληλα θέτουν τον πήχη ολοένα και ψηλότερα τόσο για τους ίδιους όσο και για τους ανταγωνιστές τους.