Το σκηνικό αναφορικά με το χρόνο εργασίας στη Γερμανία φαίνεται πως αλλάζει καθώς κερδίζει έδαφος η εισαγωγή του ευέλικτου, μειωμένου ωραρίου.
Από του χρόνου οι εργαζόμενοι που εκπροσωπούνται από το IG Metall θα έχουν το δικαίωμα να εργάζονται 28 ώρες εβδομαδιαίως συν αυξήσεις μισθών 4,3% για διάστημα έως και δύο χρόνων προκειμένου να φροντίσουν τα ανήλικα παιδιά τους, ή αρρώστους συγγενείς πρώτου βαθμού και το πανίσχυρο συνδικάτο-το μεγαλύτερο της χώρας- κάλεσε αυτή την εβδομάδα τη νέα γερμανική κυβέρνηση να ψηφίσει το νόμο που θα επιτρέπει την επιστροφή των μελών του στην πλήρη απασχόληση, επικαλούμενο στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας, βάσει των οποίων 1,44 εκ εργαζόμενοι εργάζονται part time ενάντια στη θέλησή τους.
Η ιδέα ότι η ευέλικτη εργασία είναι δικαίωμα που θα πρέπει να διεκδικήσουν τα συνδικάτα για τα μέλη τους αρχίζει να εξαπλώνεται και σε άλλους τομείς της γερμανικής οικονομίας. Το προσεχές διάστημα οι εργαζόμενοι στα γερμανικά ταχυδρομεία, τη Deutsche Post, θα αποφασίσουν αν θα αποδεχθούν μια συμφωνία που εξασφάλισε το συνδικάτο Ver.di και τους επιτρέπει να επιλέξουν ανάμεσα σε μια αύξηση 5,1% στους μισθούς τους ή άλλες 102 μέρες αδείας την επόμενη διετία.
Πριν τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ver.di και της Deutsche Post, το συνδικάτο φρόντισε να μάθει τις προτεραιότητες των εργαζομένων με μια σφυγμομέτρηση στην οποία μετείχαν 37.000 μέλη του, εκ των οποίων σχεδόν το 80% επεσήμανε ότι ο ελεύθερος χρόνος είναι σημαντική πτυχή προς διαπραγμάτευση. Το Ver.di, που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο συνδικάτο της Γερμανίας με περίπου δύο εκατομμύρια μέλη, εξασφάλισε πέρυσι για τους εργαζόμενους στα τηλεφωνικά κέντρα της Deutsche Bank το δικαίωμα να μειωθεί ο χρόνος εργασίας τους, εφόσον εργάζονταν και τα Σάββατα.
Οι εξελίξεις στη Γερμανία, την καθιστούν σύμφωνα με κάποιους οικονομολόγους πρωτοπόρο στον τρόπο αντιμετώπισης των προκλήσεων του 21ου αιώνα στον χώρο εργασίας. Υποστηρίζουν δε ότι οι εργοδότες πρέπει να δεχθούν μείωση του ωραρίου εργασίας και δικαιότερη κατανομή του ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος μαζικής ανεργίας λόγω της αντικατάστασης του ανθρώπινου δυναμικού από ρομπότ και προγράμματα Η/Υ.
Υπάρχει, βέβαια, και η αντίθετη άποψη. Μολονότι οι ενώσεις εργοδοτών δεν αντέδρασαν και τόσο έντονα για την εβδομάδα των 28 ωρών, ορισμένοι, όπως ο αριστερών καταβολών οικονομολόγος Χόλγκερ Σέφερ, που θεωρούν ότι η ευελιξία αναφορικά με τα ωράρια εργασίας υπονομεύει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και απειλεί να επιδεινώσει την έλλειψη εξειδικευμένων εργαζομένων στη γερμανική βιομηχανία.
«Δεν έχω ιδεολογικές αντιρρήσεις στη μείωση του χρόνου εργασίας», επεσήμανε ο Σέφερ, που διετέλεσε τη διετία 1998-1999 υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και σύμβουλος του Όσκαρ Λαφοντέν. «Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν θα λειτουργήσει. Μια ανθηρή οικονομία όπως η γερμανική θα έπρεπε να κάνει αντισταθμιστικές μισθολογικές προσαρμογές. Και δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι μπορείς να αυξήσεις του μισθούς μειώνοντας ταυτόχρονα τις ώρες εργασίας».
