Σαν σήμερα 11 Σεπτεμβρίου 2001 επιθέσεις αυτοκτονίας πραγματοποιούνται στις ΗΠΑ με 4 αεροπλάνα που κατελήφθησαν και εν συνεχεία χρησιμοποιήθηκαν κατά συγκεκριμένων στόχων στο αμερικανικό έδαφος: δύο συνετρίβησαν στο Κέντρο Παγκόσμιου Εμπορίου («Δίδυμοι Πύργοι»), ένα στο Πεντάγωνο, ενώ ένα κατέπεσε πριν καταλήξει στον στόχο του.
Από τις επιθέσεις αυτές, που αποδόθηκαν στην οργάνωση Αλ-Κάιντα, έχασαν τη ζωή τους 2.996 άνθρωποι.
Το κράτος – τρομοκράτης, οι ΗΠΑ, μαζί με τους συμμάχους τους, χρησιμοποίησαν την 11η Σεπτέμβρη για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο στο όνομα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».
Τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου ξεκίνησε ο πόλεμος στο Αφγανιστάν κατά των Ταλιμπάν, δηλαδή των σκοταδιστών ισλαμιστών που δημιουργήθηκαν από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία για ν’ ανατρέψουν τη Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν. Στη συνέχεια, το 2003 έγινε η ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Ιράκ με το πρόσχημα των «όπλων μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν», στην πραγματικότητα «γιατί κολυμπούσε σε μια θάλασσα πετρελαίου», όπως είχε πει κυνικά ο πολύς πρώην αναπληρωτής υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, Πολ Γούλφοβιτς. Ο ίδιος του λεγόμενου «Σχεδίου για τον αμερικανικό αιώνα», όπου συμμετείχαν οι Μπους, Τσένι και Ραμσφέλντ, είχε επίσης πει λίγο μετά από τις επιθέσεις στους «Δίδυμους Πύργους » ότι, «αν δεν είχε συμβεί η 11η Σεπτέμβρη , θα έπρεπε να την εφεύρουμε». Αργότερα ακολούθησαν οι επεμβάσεις στη Λιβύη κι έπειτα στη Συρία, επέμβαση που βρίσκεται σε εξέλιξη και σήμερα με το νέο «ανθρωπιστικό πρόσχημα» της αντιμετώπισης των τζιχαντιστών στη Συρία και στο Ιράκ του «Ισλαμικού Κράτους» (επίσης δημιούργημα των ιμπεριαλιστών), που αξιοποιείται ποικιλοτρόπως για νέες «σωτήριες» και «απελευθερωτικές» επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών.
Στις 15/9/2001 , στην Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ σημειωνόταν: «Τέτοιες ενέργειες, με βάση τη διεθνή πείρα, συνιστούν “βούτυρο στο ψωμί” στους επιτελικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Χρησιμοποιούνται και αξιοποιούνται για ν’ ανοίξει μια νέα σελίδα εγκληματικής επίθεσης κατά λαών, χωρών, λαϊκών κινημάτων, που αντιστέκονται στη “νέα τάξη πραγμάτων” σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Εναντίον εκείνων που διεκδικούν το δικαίωμα του κάθε λαού ν’ αποφασίζει για το δρόμο εξέλιξης που θα πάρει η χώρα του, υπερασπίζονται τα σύνορα και τα κυριαρχικά τους δικαιώματα».
